بسط منحنی های شکنندگی برای سازه های پیش ساخته بتنی

مطالعات تحلیل خطرپذیری لرزه ای، شامل دو قسمت است: تخمین خطر و ارزیابی آسیب پذیری سازه ها. ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها موجود، پیش-بینی عملکرد این سازه ها در زلزله های آینده می باشد و امکان قضاوت مهندسی برای ساخت مجدد یا بهسازی آنها را فراهم می کند. آسیب می تواند به یک سازه، مجتمع، فعالیت های تجاری و یا تمامی سازه های زیربنایی یک کشور وارد شود و از طریق محاسبه هزینه تعمیرات یا تعداد تلفات و افراد مجروح و با توقف فعالیت های صنعتی و تولیدی برآورد شود. روش ها و ابزار متنوعی برای ارزیابی آسیب پذیری وجود دارد که از نظر هزینه و دقت متفاوت می باشند اما به طور عمومی برای بدست آوردن میزان خرابی سازه، تابع آسیب پذیری با نیاز لرزه ای سازه مقایسه می گردد. برای تعیین آسیب پذیری لرزه ای ساختمان ها، استفاده از منحنی های شکنندگی که احتمال خسارت سازه ای را به عنوان تابعی از مشخصه های حرکت زمین و پارامترهای طراحی عرضه می کند در ادبیات فنی متداول می-باشد. این منحنی ها درصد احتمال فراگذشت پاسخ سازه از حد مجاز عملکردی را در شدت های متفاوت زمین لرزه بیان می کند. در مدلسازی و تحلیل مدل های ایجاد شده از نرم افزار sap کمک گرفته شد. سازه مورد بررسی یک ساختمان بتنی با پانل های پیش ساخته در منطقه آذربایجان شرقی می باشد که ساخت منحنی شکنندگی برای سازه ی پیش ساخته مدنظر، مطالعه شده و تأثیر عملکرد اتصالات پانل ها بر شکل منحنی بررسی گردید. حساسیت منحنی شکنندگی به نوع اتصالات مورد بررسی قرار گرفته و در انتها کاربرد این منحنی ها برای ارزیابی آسیب پذیری لرزه-ای سازه های پیش ساخته پانلی مطالعه شد. نتیجه ی رفتار سازه برای دو نوع از اتصالات بدین گونه می باشد: زمانی که سازه تنها دارای اتصالات قائم می باشد برای حالت آسیب جزئی مقدار pga متناظر با نسبت گریز طبقه، آن سطح آسیب، برابر باg03/0 می باشد. برای حالت آسیب متوسط، آسیب اصلی و آسیب شکست این عدد به ترتیب برابر g05/0، g07/0 و g10/0 می باشد و زمانی که سازه دارای اتصالات قائم و افقی است مقدار pgaای برای چهار حالت آسیب جزئی، آسیب متوسط، آسیب اصلی و آسیب شکست، به ترتیب برابر g25/0، g46/0، g7/0 و g1/1 بدست آمد و این نشانگر آن است که هرچه سطح آسیب بالاتر می رود، اختلاف بین pgaای که سازه در آن مقدار به نسبت گریز آن سطح آسیب می-رسد، برای سازه بدون اتصال افقی و سازه با اتصال افقی بیشتر می شود و این بدین معنی می باشد که تأثیر اتصالات افقی در شتاب های بالا بیشتر می-باشد.